Onlangs sprak ik een stel dat ik goed ken. Hij is een leuke kerel met een baan bij de overheid en zij is, zoals we dat wel eens zeggen, een pittige dame. Het is een leuk paar en ik mag ze graag. Terwijl hij sprak, viel me iets op: Hij vraagt voor alles toestemming aan haar. Overleg met je vrouw is natuurlijk prima, maar als hij haar voor alles nodig heeft verliest hij veel van zijn ‘mannenkracht’.

Iedereen die het nieuws een beetje volgt ziet dat het onderwerp seksualiteit hoog op de politieke agenda staat. Alles lijkt te moeten kunnen. Seksualiteit lijkt te zijn vermaakt tot iets waar je vooral zelf voor kiest. Wie er iets van zegt krijgt de wind van voren. Uiteraard heb ik niets tegen mensen die andere keuzes maken dan ik zou doen op basis van mijn geloof. Waar ik wel stelling tegen inneem is dat onze jongsten op school dusdanig worden geïndoctrineerd met een leer waar ik me tegen moet verzetten.

Om de voedingsbodem van dit gedachtengoed van de vrije seksuele moraal op te sporen hoef je niet ver te zoeken. Vaders hebben de identiteitsontwikkeling en de opvoeding van hun kinderen de afgelopen decennia vooral aan anderen overgelaten. Door hun emotionele afwezigheid pakten de vrouwen deze rol noodgewongen op. Veel van onze kinderen krijgen hun identiteit op school mee. Vooral hun seksuele identiteit. Het ligt er maar aan wie er voor de klas staat en wat voor gedachtengoed deze leerkracht voorstaat.

In mijn praktijk voor coaching, therapie en training werk ik vaak met mannelijke en vrouwelijke ondernemers. Stuk voor stuk zijn ze succesvol, want geld verdienen kunnen ze wel. Vooral bij mannen is dat geld, samen met hun auto, vaak ook hun identiteit. Achter dat masker van succes zit dikwijlis een man die hunkert naar bevestiging. Die krijgen ze doordat ze hun masker laten zien. Maar daarachter schuilt een bang jongetje die te weinig is beetgepakt en gekoesterd. Toen hij echt aandacht nodig had, greep hij mis.

Iedere man liep ergens in zijn leven een ‘vaderwond’ op. Ook al was je vader een kanjer tijdens je jeugd, ook jij raakte ooit verwond. En wat leren we als eerste aan? Om die wond niet te laten zien, want dat is te kwetsbaar en te pijnlijk. Erover praten? Dat doen we al helemaal niet! Bij vrouwen is de dynamiek anders dan bij mannen. Vrouwen kunnen makkelijker bij het kwetsbare stuk komen dan mannen.

Als ik aan mannen vraag hoe zij het ’man-zijn’ hebben geleerd of aangenomen, krijg ik vaak antwoorden die me verdrietig maken. Om te beginnen zijn veel mannen eigenlijk opgevoed door alleen hun moeder. Ze hadden afwezige vaders die druk waren met hun carrière of ze vertelden verhalen over hoe hun ouders uit elkaar groeiden met uiteindelijk een scheiding tot gevolg. De moeders nemen dan een deel of de gehele opvoeding voor hun rekening. “Geen probleem”, zou je zeggen, maar als de vader in emotioneel opzicht afwezig is, gaan jongetjes zich schikken naar de energie van de moeder. Alles in hun lijf ademt man: hun geslacht, hun uiterlijk, de baard in de keel, et cetera. Maar de boodschap die ze kregen is niet echt mannelijk. Zo’n jongen heeft later de grootste moeite om zijn kinderen een identiteit mee te geven.

Maar vergis je niet, het zijn de mannen die hun kinderen identiteit geven. Voor moeders is dat lastiger, omdat ze andere geweldige talenten en gaven hebben gekregen. Vrouwen hebben van de Schepper een prachtige roeping gehad en een fijne liefdevolle aanwezigheid waarmee ze hun kinderen kunnen verzorgen. Maar het zijn de vaders die hun kinderen het leven moeten tonen, die ze moeten uitdagen tot avontuur en hoe ze grenzen kunnen hanteren. Als een jongetje zijn identiteit kreeg van zijn moeder, is het niet gek dat hij zijn ‘man-zijn’ gaat invullen vanuit die energie. Maar dat jongetje wordt ooit vader en zal, als hij geen andere keuzes maakt, precies hetzelfde doen met zijn eigen kinderen.

Het ironische is dat vrouwen het heerlijk vinden om een echte Bijbelse man naast zich te hebben. Een man die gedeald heeft met zijn issues is een aantrekkelijke partner op de huwelijksmarkt. Wat ik in mijn werk met mannen vaak zie, is dat mannen die echte mannenkracht wel willen en in een veilige omgeving echt wel proberen te leren hoe ze achter dat masker vandaan komen. Ze zijn dan meer dan bereid om hun Bijbelse roeping op te pakken en alles wat daarbij hoort aan te nemen.

Als de man gaat staan als een koning, zal de koningin naast hem kunnen ontspannen. Maar als de man de prinses wordt, roept hij de heks in de vrouw wakker. Zeker als er kinderen komen, heeft de vrouw een sterke drang om het kroost te beschermen. Hiernaast moet een sterke man staan die met zijn problemen en verleden heeft afgerekend. Man zijn is een roeping van God en geen man is uitgezonderd. Ik daag mannen uit om de identiteitsontwikkeling en een deel van de opvoeding weer voor hun rekening te nemen.